таң

I сущ.

1) рассве́т, у́тренняя заря́ || зарево́й

таң нуры — сия́ние зари́

таң шәүләсе — о́тблеск зари́

таң белән тору — встава́ть с зарёю, встава́ть ра́но на заре́

2) перен. заря́, ра́нняя пора́ (жизни)

яшьлек таңында — на заре́ ю́ности

•

- таң агы

- таң аклыгы
- таң алды
- таң алды суы
- таң алдында
- таң алдыннан
- таң аттыру
- таң ату
- таң беленү
- таң иртә
- таң йокысы
- таң йолдызы
- таң ката
- таң сузылу
- таң туу
- таң суы
- таң әтәчләре
- таң әчесе белән
- әче таң белән
- таң тишегеннән
- таң яру
- таң ярылу II прил.

1) чуде́сный, восхити́тельный

таң таң ата, Чулпан калка — (песня) занима́ется заря́ чу́дная; поднима́ется звезда́ Чулпа́н (планета Венера)

2) предик. влюблён, восхищён

бай хатынына ялчы таң — (посл.) в ба́рыню влюблён рабо́тник

•

- таң итү

- таң калу
- таң булу
- таңга калу
- таң калдыру
- таңга калдыру
- таң калырлык
- таң кату